‘De massa krijg je in beweging met een belofte van vooruitgang. Waarom wordt klimaatactie dan steeds gepresenteerd als minder, minder, minder?

Kennedy beloofde een nieuwe start met een nieuwe generatie. Martin Luther King droomde van meer respect, waardigheid en kansen voor iedereen. Miljoenen mensen droomden mee en kwamen in actie. Klimaatbeleid wordt steevast gepresenteerd in termen van minder: minder vliegen, minder vlees en zuivel, minder kopen, minder weggooien, minder barbecueën, minder auto rijden. Daar droomden heel weinig mensen van.

Het somberste achteruitgangsproza komt gek genoeg van de grootste voorstanders van klimaatactie. Het gaat bij hen over offers brengen, consuminderen en de-growth. Een kleine groene fanclub klapt dapper, maar de meerderheid heeft een hekel aan de oe’tjes van doem, groen en moeten. En steeds vraag ik me af: waarom zo calvinistisch? Waar is het positieve verhaal? De vooruitgang? Wil je klimaatactie aan de massa verkopen, dan is het misschien handig om dat te verbinden met wat iedereen graag wil, ongeacht ideologie of overtuiging. En dat is helemaal niet zo ingewikkeld.

Iedereen wil in een wereld leven met een gezonde natuur om van te genieten. Schoon water om te drinken en in te zwemmen. Schone lucht om te ademen. Niemand wil overstromingen, bosbranden, droogte, misoogsten, of PFAS in het bloed. Iedereen wil onafhankelijk zijn van dictators die macht uitoefenen met olie of gas. Klimaat- en milieubeleid maakt onze wereld dus schoner, veiliger en gezonder. Daarbij stimuleert het kennisontwikkeling, een nieuwe economie, banen en kansen voor komende generaties. Dat is links noch rechts, het is vooruitgang. Voor iedereen. Misschien wordt het tijd om er zo over te gaan praten. Want taal kan polariseren en irriteren, maar ook verbinden en enthousiasmeren. Mogen we wat minder minder, en wat meer meer?’