“De klimaatbeweging wil dat we alles op alles zetten om gevaarlijke opwarming te keren. Een grote meerderheid van Nederland wil dat ook. Toch is er géén politieke meerderheid. Hoe kan dat?
Binnen de klimaatbeweging hebben radicale activisten de microfoon gepakt, en niet meer teruggegeven. Ze hebben het hart op de goede plaats, ze strijden voor hetzelfde doel, maar hun werkwijze polariseert. Brave burgers worden geshamed voor gedrag dat al generaties doodgewoon is: autorijden, vlees eten en vliegen. Met blokkades worden automobilisten en luchtreizigers behandeld als daders. Dat wekt verontwaardiging. Dan zijn er nog bizarre acties zoals het vastlijmen aan een talkshowtafel en aanvallen op kunstwerken, die even onschuldig en weerloos zijn als het klimaat. De populist en de fossiele industrie wrijven zich verheugd in de handen. De klimaatbeweging afschilderen als onredelijk en hysterisch? Dat hoeft niet, dat doen ze zelf veel beter.”
“… Radicale wildplakacties krijgen groot applaus binnen de boosgroene bubbel, maar genereren tegelijk duizenden tegenstanders: de geblokkeerde autorijders en luchtreizigers, de familie en vrienden van deze mensen, de kunstliefhebbers, de hulpdiensten die weer een heel weekend bezig zijn en -via de media- de massa. Radicalisme heeft de grootste groep, gemiddeld Nederland, weggejaagd. De verkiezingsuitslag spreekt boekdelen. Partijen die tegen doortastende klimaatactie zijn, hebben gewonnen.”
“… Je hoeft niet radicaal te zijn om te laten zien dat je het meent. Beter niet zelfs. Leer van Martin Luther King. Het meekrijgen van anderen begint met empathie. Hij behandelde witte Amerikanen niet als daders, maar als potentieel bondgenoot. Hij ging de verbinding aan via gedeelde waarden. Miljoenen witte mensen liepen met hem mee naar Washington en samen dwongen ze gelijke burgerrechten af. Die vleesetende SUV-rijder is niet de vijand, hij is de buurman. Maak buurman tot bondgenoot. Dát is the name of the game. Veel mensen zijn al bezorgd, ga na wat hun motivaties zijn en welk standpunt ze bereid zijn te steunen. Dan wordt het makkelijk, aantrekkelijk en normaal voor miljoenen mensen om de kant van de klimaatbeweging te kiezen en mee te demonstreren. Juist in dit digitale tijdperk maakt een grote fysieke menigte veel meer indruk dan een miljoen wezenloze likes. Iedere politicus weet: achter die 500.000 demonstranten zitten miljoenen die nu te beroerd zijn om uit hun stoel komen, maar dat straks bij de verkiezingen wél doen. O ja, en houd zo’n massademonstratie vrolijk en vreedzaam, want de meeste mensen moeten niks hebben van boze blokkades en arrestaties. Dus als ik de klimaatbeweging mag adviseren: berg de boosheid op en breng die bezorgde burgers op de been.”